Η ΠΑΛΑΙΟΤΗΤΑ (Η ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ)

Η ζωη ενος ανθρωπου μπορει να χωριστει με πολλους τροπους, σε διαφορες περιοδους.
Ενας διαχωρισμος,εν πολλοις παραδοξος,ειναι:
Η περιοδος που οι αναμνησεις ειναι αδιαφορες,ειδικα οταν ειμαστε παιδια,και η αλλη περιοδος, οπου οι αναμνησεις,αποκτουν ισχυ καθοριστικη για το σημερα και το αυριο.

Ειναι η σκια του χρονου που ερχεται σταδιακα και ανησυχητικα να καλυψη,το φως της καινουργιας μερας,που απο συνηθεια ονομαζαμε μελλον...

Παρ ολα αυτα, απο μικρα παιδια, υπαρχουν χρωματα,ηχοι και αισθησεις που ξερουμε οτι,ερχονται απο παλια και νομιζουμε οτι δεν μας αφορουν.

Ειναι οι αναμνησεις των αλλων.. Των "μεγαλων"(σε ηλικια).

Εχουν γοητεια και μια γλυκεια μελαγχολια.

Συνηθως οι νεοι καθε εποχης, μιλουν γι αυτες υποτιμητικα, γιατι τους ενδιαφερουν τα μοντερνα,λενε.
Εχουν δικιο προξενει τρομο η ακινησια τους....


.....Μοιαζει ο χρονος να σταματησε,να σμιλευει τις μορφες, τα παθη, τα αισθηματα.
Τοτε κοιταμε με απορια τα σωματα που ειναι φυλακισμενα πλεον στην τελικη τους μορφη, που ο χρονος καθορισε:

ΤΑ ΑΙΩΝΙΑ ΓΛΥΠΤΑ... εκτος χρονου...πλεον.

Να αυτη η αισθηση,με ηχους και χρωματα.



Να και η απορια:

Αυτα τα προσωπα, τα σωματα υπηρξαν ποτε τους παιδια?
Υπηρξαν,δυσμορφοι γεροντες?
Ειχαν αισθηματα?Αγαπησαν,πονεσαν,χαρηκαν?

Η μηπως, υπαρχουν εκει στην αιωνια γλυπτοθηκη του Χρονου, για να μας αναστατωνουν,τις "μοναχικες νυχτες αγρυπνιας και περισυλλογης"?


Χρονε,εσυ,νυχτοπουλι παγερο...